Psikoloji Bilgini Test Et – Psikoloji Bilgi Testi

Bilişsel çarpıtmalar, gerçeklikten sapma gösteren ve genellikle olumsuz düşünce kalıplarını ifade eder.

Sadece maruz kalma etkisi, bireylerin bir şeye sık sık maruz kaldıkça ona karşı daha olumlu duygular geliştirmesi durumudur. Bu, tanıdıklığın ve tekrarın çekiciliği artırdığına işaret eder.

"Gelişimsel kriz" (developmental crisis), bireylerin yaşamlarının belirli dönemlerinde karşılaştıkları ve başarılı bir şekilde çözmeleri gereken kritik çatışmaları veya zorlukları ifade eder. Bu kavram, bireyin yaşam süreci boyunca belirli aşamalarda meydana gelen doğal ve kaçınılmaz değişimleri ve bu değişimlerle başa çıkma gereksinimini tanımlar. Gelişimsel krizlerin başarılı bir şekilde çözülmesi, bireyin sağlıklı bir şekilde gelişmesine ve olgunlaşmasına katkıda bulunur.

Erik Erikson ve Psikososyal Gelişim Kuramı

Bu kavram, özellikle Erik Erikson tarafından geliştirilmiş ve psikososyal gelişim kuramının temel bir unsuru olarak tanımlanmıştır. Erikson, bireylerin yaşam boyunca karşılaştıkları sekiz ana psikososyal krizden söz eder ve her bir kriz, belirli bir yaş dönemine özgüdür. Bu krizlerin her biri, bireyin psikososyal gelişimi için kritik önem taşır.

Erikson'un Psikososyal Gelişim Aşamaları ve Gelişimsel Krizler

1. Güvene Karşı Güvensizlik (Trust vs. Mistrust)
   • Yaş Aralığı: 0-1 yaş
   • Özellikleri: Bebekler, bakım verenlerine güvenmeyi öğrenirler. Güvenli bağlanma, dünyaya güven duygusunu sağlar.
2. Özerkliğe Karşı Kuşku ve Utanç (Autonomy vs. Shame and Doubt)
   • Yaş Aralığı: 1-3 yaş
   • Özellikleri: Çocuklar bağımsızlık ve özerklik kazanma çabası içindedirler. Desteklenirlerse özgüvenleri artar, aksi halde kuşku ve utanç gelişir.
3. Girişimciliğe Karşı Suçluluk (Initiative vs. Guilt)
   • Yaş Aralığı: 3-6 yaş
   • Özellikleri: Çocuklar kendi hedeflerini belirleyip bu hedeflere ulaşmak için girişimlerde bulunurlar. Başarırlarsa girişimcilik duygusu gelişir, aksi halde suçluluk duygusu oluşur.
4. Başarıya Karşı Aşağılık Duygusu (Industry vs. Inferiority)
   • Yaş Aralığı: 6-12 yaş
   • Özellikleri: Çocuklar, yeteneklerini ve becerilerini geliştirirler. Başarı ve yetenek duygusu kazanırlarsa kendine güven artar, aksi takdirde aşağılık duygusu gelişir.
5. Kimliğe Karşı Kimlik Karmaşası (Identity vs. Role Confusion)
   • Yaş Aralığı: 12-18 yaş
   • Özellikleri: Ergenler, kimliklerini ve toplumsal rollerini keşfetmeye çalışırlar. Başarılı bir kimlik gelişimi, sağlıklı bir benlik duygusu yaratır. Kimlik karmaşası, bireyin kimlik ve yönelim belirsizliği yaşamasına neden olabilir.
6. Yakınlığa Karşı Yalıtılmışlık (Intimacy vs. Isolation)
   • Yaş Aralığı: 18-40 yaş
   • Özellikleri: Genç yetişkinler, derin ve anlamlı ilişkiler kurmaya çalışırlar. Yakınlık kurabilirlerse sağlıklı ilişkiler gelişir, aksi halde yalnızlık ve yalıtılmışlık duygusu oluşur.
7. Üretkenliğe Karşı Durgunluk (Generativity vs. Stagnation)
   • Yaş Aralığı: 40-65 yaş
   • Özellikleri: Orta yaşlı bireyler, topluma katkıda bulunma ve gelecek nesiller için bir şeyler yapma çabasındadır. Üretkenlik duygusu gelişirse, birey kendini faydalı hisseder. Aksi halde, durgunluk ve anlamsızlık duygusu oluşabilir.
8. Benlik Bütünlüğüne Karşı Umutsuzluk (Integrity vs. Despair)
   • Yaş Aralığı: 65 yaş ve üzeri
   • Özellikleri: Yaşlı bireyler, yaşamlarını değerlendirir ve hayatlarının anlamını sorgularlar. Geçmişteki başarılar ve anlamlı yaşam, benlik bütünlüğü duygusu yaratır. Aksi takdirde, pişmanlık ve umutsuzluk duyguları yaşanabilir.

Gelişimsel Krizlerin Önemi

Her bir psikososyal kriz, bireyin belirli bir dönemde karşılaştığı gelişimsel görevlerle başa çıkma yeteneğini yansıtır. Bu krizlerin başarılı bir şekilde çözülmesi, bireyin sağlıklı bir kişilik gelişimi ve yaşam doyumu için kritik öneme sahiptir. Aksi takdirde, bu krizlerin olumsuz çözülmesi, bireyin gelecekteki yaşamında çeşitli psikolojik sorunlara yol açabilir.

Erikson'un teorisi, yaşam boyu gelişimi vurgulayan kapsamlı bir çerçeve sunar ve psikososyal gelişim sürecinde bireylerin karşılaştığı zorlukları ve fırsatları anlamamıza yardımcı olur.

Bilişsel çarpıtma, bir kişinin gerçeklik algısını bozarak mantıksız ve olumsuz düşüncelere yol açan düşünce hatalarıdır. Bu çarpıtmalar, genellikle otomatik düşünceler olarak ortaya çıkar ve kişinin duygularını, davranışlarını ve ruh halini olumsuz yönde etkileyebilir. Bilişsel çarpıtmalar, psikolog Aaron T. Beck tarafından tanımlanmış ve bilişsel terapi alanında önemli bir rol oynamaktadır.

Bilişsel çarpıtmalar, çeşitli biçimlerde olabilir, örneğin:

1. Aşırı Genelleme: Bir olayın sonuçlarını, genelde olanların hepsine uygulamak. Örneğin, "Bir sınavdan kaldım, bu yüzden her zaman başarısız olacağım."
2. Kişiselleştirme: Olumsuz olayların sorumluluğunu gereksiz yere üstlenmek. Örneğin, "Arkadaşım bugün mutsuz, bu kesinlikle benim suçum."
3. Felaketleştirme: Bir durumu olduğundan çok daha kötü olarak görmek. Örneğin, "Eğer hata yaparsam, her şey mahvolur."
4. Olumluyu Azaltma: Olumlu deneyim veya başarıları değersizleştirme. Örneğin, "Evet, iyi bir not aldım, ama bu sadece şanstı."
5. Zihin Okuma: Başkalarının ne düşündüğünü bildiğini varsaymak. Örneğin, "O, benim aptal olduğumu düşünüyor."

Bilişsel çarpıtmalar, çoğu zaman depresyon, anksiyete ve düşük özgüven gibi duygusal sorunlara katkıda bulunabilir. Bilişsel terapi, bu çarpıtmaların farkına vararak, daha dengeli ve mantıklı düşünceleri teşvik etmeye çalışır.

Özetle:

• Bilişsel çarpıtma, mantıksız ve olumsuz düşüncelere yol açan düşünce hatalarıdır.
• Bu çarpıtmalar, depresyon ve anksiyete gibi sorunlara katkıda bulunabilir.

Bu arada... Otomatik Düşünceler'le ilgili yazımızı okudunuz mu? Okumadıysanız linkini buraya bırakıyorum...

Stanley Milgram'ın ünlü deneyi, itaat ve otoriteye boyun eğme konularını araştıran bir sosyal psikoloji deneyidir. Milgram, insanların otorite figürlerinin emirlerine karşı nasıl davrandıklarını ve bu emirlerin etik veya moral sınırlarını nasıl aştıklarını anlamak için bu deneyi tasarlamıştır.

Deneyin Ana Teması

Deneyin ana teması, bireylerin otoriteye ne ölçüde itaat edeceklerini ve bu itaatin ne kadar ileri gidebileceğini araştırmaktır. Milgram, insanların kendi ahlaki değerlerine ters düşse bile, otorite figürlerinin emirlerine ne kadar sadık kalacaklarını görmek istemiştir.

Deneyin Tasarımı ve Süreci

1. Katılımcılar: Deney için 40 erkek gönüllü (20-50 yaş arası) seçildi. Katılımcılara, deneyin hafıza ve öğrenme üzerine olduğu söylenmişti.
2. Roller: Deneyde iki ana rol vardı: "Öğretmen" ve "Öğrenci". Katılımcılar (öğretmenler), her seferinde sahte bir kura sonucu "öğretmen" olarak seçildiler. "Öğrenci" rolünü ise aslında bir aktör oynuyordu.
3. Deney Yeri: Katılımcılar ve öğrenci, farklı odalara yerleştirildi. Öğretmen, öğrenciye kelime çiftlerini öğretmekle görevlendirildi.
4. Elektrik Şoku: Öğrenci yanlış cevap verdiğinde, öğretmen ona artan voltajlarda elektrik şoku vermeliydi. Elektrik şoku makinesi 15 volttan 450 volta kadar yükselen 30 seviyede düzenlenmişti. Gerçekte elektrik şoku verilmediği halde, öğrenci şok aldığını taklit ederek acı çığlıkları atıyor ve bazen sessiz kalıyordu.
5. Deneyin İlerleyişi: Deneyin başında öğretmenlere küçük bir deneme şoku verildi (gerçek şok), böylece şokların acı verici olduğunu anlasınlar. Öğretmenler, öğrenci yanlış cevap verdikçe şokların seviyesini artırmak zorundaydı. Öğretmenler genellikle endişelense de, otorite figürü olan deneyci, onlara devam etmeleri için baskı yapıyordu.
6. İtaat: Deneyin kilit noktası, öğretmenlerin deneyciye (otorite figürü) itaat edip etmeyecekleriydi. Deneyci, öğretmenlere "Lütfen devam edin", "Deney için devam etmeniz gerekiyor", "Başka seçeneğiniz yok, devam etmelisiniz" gibi talimatlar veriyordu.

Deneyin Sonuçları

• İtaat Oranı: Deneye katılanların büyük bir çoğunluğu (yaklaşık %65'i), deneyci tarafından verilen talimatlara uyarak, en yüksek şok seviyesi olan 450 volta kadar gitmişlerdir. Katılımcılar, öğrencinin acı çektiğini bildikleri halde, otorite figürünün emirlerine uymaya devam etmişlerdir.
• Ahlaki Çatışma: Katılımcılar, görevleri sırasında büyük bir duygusal stres yaşamışlardır. Birçoğu terlemiş, titremiş ve bazıları ağlamıştır. Ancak, deneycinin otoritesi altında kalarak, görevlerini tamamlamaya çalışmışlardır.

Deneyin Etik Tartışmaları

Milgram'ın deneyi, etik açıdan büyük tartışmalara neden olmuştur. Katılımcıların büyük stres altına girmesi ve ahlaki açıdan zor durumda bırakılması, psikolojik zarar verme riski taşıdığı için eleştirilmiştir. Ancak, bu deneyin sonuçları, otoriteye itaat ve insan davranışının sınırları hakkında önemli bilgiler sağlamıştır.

Deneyin Etkisi

Milgram'ın çalışması, sosyal psikoloji alanında büyük yankı uyandırmış ve birçok benzer araştırmanın yapılmasına öncülük etmiştir. Otoriteye itaatin sınırlarını ve insan davranışının karmaşıklığını anlamamıza yardımcı olmuştur.

Bellek yanlılığı, insanların geçmiş olayları yanlı ve seçici bir şekilde hatırlama eğilimidir. Bu, kişinin inançlarına, duygularına ve beklentilerine dayanarak gerçekleşir.

Bellek yanlılığı, genellikle Elizabeth Loftus'un çalışmalarıyla ilişkilendirilir. Loftus, bellek ve özellikle yanlış bilgi etkisi konularında öncü araştırmalar yapmış bir psikologdur. Onun araştırmaları, insanların belleklerinin kolayca değiştirilebileceğini ve bu değişikliklerin hatırlama sırasında yanlılığa yol açabileceğini göstermiştir. Loftus'un çalışmaları, bellek yanlılıklarının hem hukuk sisteminde hem de günlük hayatta önemli etkileri olabileceğini ortaya koymuştur.

Elizabeth Loftus'un TED konuşmasını buradan izleyebilirsin.

Pozitif pekiştirme, bir davranışın ardından olumlu bir uyarıcının eklenmesiyle o davranışın tekrarlanma olasılığının artırılmasıdır. Pozitif pekiştirme araçları organizmanın istediği ve ona cazip gelen uyarıcılardır. Bir köpeğe ödül verilmesi, bu davranışı teşvik eder. Pozitif pekiştirme Davranıçşı kuram altında değerlendirilir. Davranışçı kuramın kurucusu Amerikalı John Watson'dur. (1920)

Jean Piaget'e göre, nesne sürekliliği, bir çocuğun bir nesnenin varlığını görmediğinde bile sürdüğünü anlamasıdır. Bu kavram, sensori-motor dönemde, genellikle 8-12 aylıkken kazanılır.

Bu arada... Diğer yazılarımıza göz attın mı?

Eğer henüz okumadıysan Otomatik Düşünceler yazımızı çok tavsiye ederim. Linkini buraya bırakıyorum.

Sigmund Freud'un psikoseksüel gelişim teorisine göre "Oedipus Kompleksi," bir çocuğun karşı cinsten ebeveyne karşı yoğun bir duygusal bağ ve çekim hissetmesi, aynı cinsten ebeveyni ise bir rakip olarak görmesi durumunu ifade eder. Bu kompleks, Freud'un teorisinde, çocukluk döneminin belirli bir aşamasında ortaya çıkar ve çözülmesi, çocuğun sağlıklı psikoseksüel gelişimi için kritik öneme sahiptir.

Oedipus Kompleksi, Yunan mitolojisindeki Kral Oedipus'un hikayesinden esinlenmiştir. Kral Oedipus, bilmeden babasını öldürmüş ve annesiyle evlenmiştir. Freud, bu hikayeyi çocukların psikoseksüel gelişim sürecini açıklamak için kullanmıştır.

Oedipus Kompleksi:

• Erkek Çocuklar: Erkek çocuk, annesine karşı cinsel bir çekim ve yoğun sevgi hissederken, babasını bir rakip olarak görür ve ona karşı kıskançlık ve düşmanlık besler.
• Kız Çocuklar: Freud'un "Electra Kompleksi" olarak adlandırdığı benzer bir süreçte, kız çocuk, babasına karşı cinsel bir çekim ve yoğun sevgi hissederken, annesini bir rakip olarak görür.

Oedipus Kompleksi, Freud'un psikoseksüel gelişim teorisinde fallik dönem olarak adlandırılan aşamada ortaya çıkar. Bu dönem, yaklaşık olarak 3-6 yaş aralığını kapsar.

Fallik Dönem

• Yaş Aralığı: 3-6 yaş
• Odak Noktası: Çocuklar bu dönemde cinsel organlarına ilgi göstermeye başlarlar ve bu organları keşfetmekten hoşlanırlar.
• Psikoseksüel Gelişim: Çocuk, karşı cinsten ebeveyne yoğun bir ilgi ve bağlılık geliştirir. Erkek çocuk, annesine karşı çekim hisseder ve babasını rakip olarak görür. Kız çocuk ise babasına karşı çekim hisseder ve annesini rakip olarak görür.

Oedipus Kompleksinin Çözülmesi

Freud'a göre, Oedipus Kompleksi'nin çözülmesi, çocuğun sağlıklı bir psikoseksüel gelişim yaşaması için kritiktir. Kompleksin çözülmesi genellikle aşağıdaki şekillerde gerçekleşir:

• Tanımlama (Identification): Çocuk, aynı cinsten ebeveyni ile özdeşim kurarak, onun değerlerini ve davranışlarını benimser. Erkek çocuk, babasına benzeyerek onunla rekabet etmek yerine onun gibi olmayı öğrenir. Kız çocuk ise annesiyle benzer bir özdeşim sürecinden geçer.
• Bilinçaltı Bastırma: Çocuk, karşı cinsten ebeveyne duyduğu cinsel çekimi bilinçaltına bastırır ve bu duygular zamanla azalır.

Oedipus Kompleksi'nin başarılı bir şekilde çözülmesi, çocuğun cinsiyet kimliğini ve rollerini sağlıklı bir şekilde benimsemesine katkıda bulunur.

Oedipus Kompleksi ve Freud'un Psikoseksüel Gelişim Teorisi

Freud'un psikoseksüel gelişim teorisi, beş ana aşamadan oluşur:

1. Oral Dönem (0-1 yaş): Bebekler, ağız yoluyla doyum ararlar.
2. Anal Dönem (1-3 yaş): Çocuklar, anüs yoluyla kontrol ve zevk ararlar.
3. Fallik Dönem (3-6 yaş): Çocuklar, cinsel organlarına ilgi duyarlar ve Oedipus Kompleksi bu dönemde ortaya çıkar.
4. Latent Dönem (6-12 yaş): Cinsel dürtüler bastırılır ve sosyal beceriler gelişir.
5. Genital Dönem (12 yaş ve sonrası): Cinsel dürtüler yeniden ortaya çıkar ve olgun cinsel ilişkiler geliştirilir.

Freud'un teorisi, geniş çapta tartışılmış ve eleştirilmiş olsa da, psikodinamik psikoloji ve psikoterapide önemli bir rol oynamıştır. Oedipus Kompleksi, özellikle erken çocukluk dönemindeki duygusal ve

psikoseksüel gelişimi anlamada önemli bir kavram olarak kabul edilir. Freud'un Oedipus Kompleksi teorisi, çocukların aile içindeki rollerini ve ilişkilerini nasıl şekillendirdiklerini açıklamak için kullanılmıştır.

Oedipus Kompleksi ve Psikolojik Etkileri

Oedipus Kompleksi'nin doğru bir şekilde çözülmemesi, bireyin yetişkinlikte çeşitli psikolojik sorunlar yaşamasına yol açabilir. Örneğin, çözülmemiş bir Oedipus Kompleksi, kişinin yetişkinlikte karşı cinsle sağlıklı ilişkiler kurmasını zorlaştırabilir veya aşırı bağımlılık ya da düşmanlık gibi duygusal sorunlara neden olabilir.

Eleştiriler ve Alternatif Görüşler

Freud'un teorisi geniş çapta kabul görmüş olmasına rağmen, birçok eleştiriye de maruz kalmıştır. Özellikle modern psikologlar, Freud'un teorilerinin cinsellik ve cinsel gelişim üzerinde aşırı derecede durduğunu ve bilimsel kanıtlardan yoksun olduğunu belirtmişlerdir. Bazı alternatif teoriler ve psikologlar, çocuk gelişiminde daha fazla sosyal, bilişsel ve çevresel faktörlere odaklanmıştır.

Erik Erikson ve Psikososyal Gelişim

Freud'un teorisine alternatif olarak, Erik Erikson'un psikososyal gelişim kuramı da çocuk gelişimi üzerine önemli katkılarda bulunmuştur. Erikson, bireylerin yaşamları boyunca belirli psikososyal krizler yaşadığını ve bu krizlerin çözülmesinin bireyin sağlıklı gelişimi için kritik olduğunu savunmuştur. Erikson'un teorisi, Freud'un teorisine kıyasla daha geniş bir perspektif sunar ve cinsellik dışındaki faktörlere de odaklanır.

Sonuç

Oedipus Kompleksi, Freud'un psikoseksüel gelişim teorisinin merkezinde yer alır ve çocukların erken dönem duygusal ve cinsel gelişimlerini anlamada önemli bir kavramdır. Bu kompleksin başarılı bir şekilde çözülmesi, bireyin sağlıklı bir cinsel kimlik ve ilişki dinamikleri geliştirmesi için gereklidir. Freud'un teorisi, modern psikolojide geniş çapta tartışılmış ve eleştirilmiş olsa da, psikodinamik psikolojinin temel taşlarından biri olarak kalmaya devam etmektedir.

Albert Bandura'nın sosyal öğrenme teorisi, bireylerin başkalarını gözlemleyerek ve onların davranışlarını model alarak yeni davranışlar öğrenebileceğini öne sürer.

Örtük hafıza, bilinçdışı ve otomatik olarak gerçekleşen hafıza işlemlerini ifade eder, örneğin bisiklet sürmek gibi.

Konformizm, bireylerin toplum normlarına, grup kurallarına veya başkalarının beklentilerine uyma eğilimini ifade eder. Bu, sosyal baskılar veya grup aidiyeti nedeniyle ortaya çıkabilir.

Konformizm hayallerimize ulaşmamızdaki en büyük engellerden biri olabilir... Bu konuda daha fazla bilgi sahibi olmak ister misin? Aşağıda linkini paylaştığım "4 Nağme Hayatınızı Sizden Çalabilir!" yazımızı çok tavsiye ederim.

Yazıya "https://kendinikesfet.org/4-nagme-hayatinizi-sizden-calabilir/" adresinden ulaşabilirsin... 🙏🏻

Korunum, Jean Piaget'nin bilişsel gelişim teorisinde önemli bir kavramdır ve bir nesnenin ya da maddenin şekli veya görünümü değişse bile miktarının değişmediğini anlama yeteneğini ifade eder. Örneğin, bir miktar sıvı bir bardaktan başka bir şekle sahip bir kaba döküldüğünde, çocuğun sıvı miktarının değişmediğini fark edebilmesi korunum becerisini gösterir.

Piaget’nin Bilişsel Gelişim Teorisi

Jean Piaget, çocukların bilişsel gelişimlerini dört ana aşamada inceledi. Bu aşamalar:

1. Duyusal-Motor Dönem (0-2 yaş)
   • Çocuklar, dünyayı duyu organları ve motor becerileri aracılığıyla keşfederler.
   • Nesne devamlılığı (object permanence) bu dönemde kazanılır.
2. İşlem Öncesi Dönem (2-7 yaş)
   • Çocuklar, sembolik düşünme yeteneği geliştirirler, ancak mantıksal düşünme yetileri sınırlıdır.
   • Egosantrizm ve animizm gibi özellikler bu dönemde yaygındır.
3. Somut İşlemler Dönemi (7-11 yaş)
   • Çocuklar, mantıklı düşünmeye ve somut nesnelerle ilgili işlemleri gerçekleştirmeye başlarlar.
   • Korunum kavramı bu dönemde kazanılır. Çocuklar, madde miktarının şekil veya kap değişikliklerinden etkilenmediğini anlarlar.
4. Soyut İşlemler Dönemi (11 yaş ve üzeri)
   • Gençler, soyut düşünme ve hipotetik problemlere çözüm bulma yetenekleri geliştirirler.
   • Bilimsel düşünme ve mantıksal akıl yürütme bu dönemde belirgin hale gelir.

Korunumun Kazanıldığı Dönem: Somut İşlemler Dönemi

Korunum, Piaget’nin bilişsel gelişim teorisinde "somut işlemler dönemi"nde kazanılır. Bu dönem yaklaşık olarak 7-11 yaş aralığını kapsar. Somut işlemler dönemi, çocukların mantıklı düşünme ve somut nesnelerle ilgili işlemleri gerçekleştirme yeteneklerini geliştirdikleri bir dönemdir. Bu aşamada çocuklar, sayı, hacim, kütle ve uzunluk gibi farklı türlerde korunum kavramlarını anlamaya başlarlar.

Korunum Türleri ve Örnekler

1. Sayı Korunumu:
   • İki sıra halinde dizilmiş eşit sayıdaki nesnelerden birinin aralığı değiştirilse bile, çocuk her iki sıranın da aynı sayıda nesne içerdiğini anlar.
2. Hacim Korunumu:
   • Bir miktar sıvı, geniş bir kaptan dar bir kaba döküldüğünde, sıvının miktarının değişmediğini anlar. Örneğin, bir bardaktan dar bir tüpe dökülen suyun miktarının aynı olduğunu fark eder.
3. Kütle Korunumu:
   • Bir hamur parçası, farklı şekillere sokulduğunda, hamurun miktarının değişmediğini anlar.
4. Uzunluk Korunumu:
   • Bir çubuğun iki parçası yan yana konulduğunda ve sonra biri diğerinin üzerine yerleştirildiğinde, her iki çubuğun uzunluğunun aynı olduğunu fark eder.

Piaget'nin Korunum Testleri

Piaget, korunum kavramını test etmek için çeşitli deneyler yapmıştır. Örneğin, bir çocuğa iki eşit miktarda sıvı içeren iki aynı boyutta bardak gösterir ve ardından sıvılardan birini daha uzun ve dar bir kaba döker. Çocuk, her iki kaptaki sıvı miktarının aynı olduğunu söyleyebiliyorsa, korunum kavramını kazanmış demektir.

Piaget'nin bu çalışmaları, çocukların bilişsel gelişim süreçlerini anlamada önemli bir rol oynamış ve eğitim yöntemlerinin şekillendirilmesine yardımcı olmuştur.

Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde kendini gerçekleştirme ihtiyacı, en üst sırada yer alır ve bireyin potansiyelini tam anlamıyla kullanma arzusunu ifade eder.

Beklenti etkisi, bir kişinin beklentilerinin, olayların veya sonuçların gerçekleşme olasılığını etkilemesini ifade eder. Bu, kendini gerçekleştiren kehanetlerin bir türüdür.

Kendini Gerçekleştiren Kehanet yazımızı okumanı çok tavsiye ederim.

Grup düşüncesi, bir grubun uyumunu koruma arzusu nedeniyle, üyelerin eleştirel düşünmeyi ve alternatifleri göz ardı etmeleri sonucu alınan kötü kararları ifade eder. Bu durum, grup içinde olumsuz sonuçlar doğurabilir.

Cevabı Sigmund Freud olarak vermiş olabilirsin... Ama doğru cevap Wilhelm Wundt... Wilhelm, Freud'dan yaklaşık 60 sene önce yaşamış ve 1879'da Leipzig Üniversitesi'nde ilk psikoloji laboratuvarını kurarak psikolojiyi bir bilim dalı olarak tanımlamıştır. Bu nedenle psikolojinin kurucusu olarak kabul edilir.

Bu arada... Diğer yazılarımıza göz attın mı?

Eğer henüz okumadıysan tükenmişlik sendromu ile nasıl başa çıkabileceğini anlatan yazımızı çok tavsiye ederim. Linkini buraya bırakıyorum.

Halk arasında cahil cesareti olarak da bilinen Dunning-Kruger etkisi, düşük bilgi veya yetenek seviyesine sahip bireylerin, bu eksikliklerinin farkında olmamalarına bağlı olarak, kendilerini daha yetenekli veya bilgili zannetmelerini ifade eder. Bu etki, ilk olarak 1999 yılında Cornell Üniversitesi araştırmacıları David Dunning ve Justin Kruger tarafından ortaya konuldu.