Psikoloji Bilgini Test Et – Psikoloji Bilgi Testi

Jean Piaget'e göre, nesne sürekliliği, bir çocuğun bir nesnenin varlığını görmediğinde bile sürdüğünü anlamasıdır. Bu kavram, sensori-motor dönemde, genellikle 8-12 aylıkken kazanılır.

Bu arada... Diğer yazılarımıza göz attın mı?

Eğer henüz okumadıysan Otomatik Düşünceler yazımızı çok tavsiye ederim. Linkini buraya bırakıyorum.

Problem çözme becerilerini geliştirmek, stresle başa çıkmada etkili bir yaklaşımdır. Bu, sorunların üstesinden gelmek için etkili stratejiler geliştirerek stresi azaltmayı sağlar.

Martin Seligman, pozitif psikolojinin kurucusu olarak kabul edilir. Pozitif psikoloji, psikolojinin geleneksel olarak odaklandığı ruhsal hastalıklar ve sorunlar yerine, insanların güçlü yanlarına, olumlu deneyimlerine ve yaşam kalitesini artırmaya odaklanan bir alanıdır. Bu dal, bireylerin ve toplumların daha mutlu, tatmin edici ve anlamlı bir yaşam sürmelerine yardımcı olmayı amaçlar.

Pozitif psikoloji, insanları daha mutlu ve tatmin olmuş bireyler haline getirmek için çalışan bir bilim dalıdır. Adeta ruhsal bir jimnastik hocası gibi, size nasıl daha mutlu, sağlıklı ve başarılı olacağınızı öğretir.

Mutluluğun Anahtarı

Pozitif psikoloji, mutluluğun aslında öğrenilebilir ve geliştirilebilir bir beceri olduğunu söyler. Mutlu olmanın yolları vardır ve bunları öğrenmek mümkündür.

1. Minnettarlık: Günlük hayatta minnettar olduğunuz şeyleri düşünmek ve yazmak, mutluluk seviyenizi artırır. Bu basit alışkanlık, hayata daha olumlu bakmanızı sağlar. Her gün üç şey için minnettar olmak bile yeter!
2. Güçlü Yanlar: Hepimizin benzersiz yetenekleri ve güçlü yönleri vardır. Pozitif psikoloji, bu yetenekleri keşfetmenize ve geliştirmenize yardımcı olur. Örneğin, iyi bir dinleyici misiniz? Harika! Bu, arkadaşlıklarınızı güçlendirebilir ve sizi daha mutlu edebilir.
3. Akış (Flow): Sevdiğiniz bir işi yaparken zamanın nasıl geçtiğini fark etmediğiniz anlar, işte o akış anlarıdır. Pozitif psikoloji, bu anları daha sık yaşamanız için sizi teşvik eder. Hangi etkinlikler sizi akışa sokuyor? Belki resim yapmak, belki dans etmek, belki de bir bulmacayı çözmek...

Pozitif İlişkiler

Pozitif psikoloji, sosyal bağlantıların mutluluğun anahtarı olduğunu vurgular. Güçlü ve sağlıklı ilişkiler, insanın yaşam kalitesini önemli ölçüde artırır. İyi bir arkadaş çevresi, aile bağları ve destekleyici ilişkiler, mutluluk seviyemizi yükseltir.

1. Empati ve Anlayış: İnsanlarla olan ilişkilerinizde empati kurmak ve anlayışlı olmak, ilişkileri daha da güçlendirir. İnsanlar anlaşıldıklarını hissettiklerinde daha mutlu olurlar.
2. Aktif Dinleme: Bir arkadaşınızın veya sevdiğiniz birinin size anlattıklarını gerçekten dinlemek, onun için çok değerli olabilir. Bu, ilişkilerinizi derinleştirir ve sizi daha bağlı hissettirir.

Anlam ve Amacın Peşinde

Pozitif psikoloji, hayatınıza anlam ve amaç katmanın önemini de vurgular. Bir amaç doğrultusunda yaşamak, insanı daha mutlu ve tatmin olmuş hissettirir. Kendinize "Bu dünyada ne yapıyorum?" diye sormak yerine, "Bu dünyada ne yapabilirim?" diye sormak, hayatınızı değiştirebilir.

1. Hedefler Belirlemek: Kendi hedeflerinizi belirlemek ve onlara ulaşmak için çaba göstermek, yaşamınıza anlam katar. Küçük hedeflerle başlayın ve büyük hedeflere doğru ilerleyin.
2. Başkalarına Yardım Etmek: Başkalarına yardım etmek, size de mutluluk verir. Gönüllü çalışmalar yapmak, yardıma muhtaç birine el uzatmak, sadece onları değil sizi de mutlu eder.

Bu konu hakkında daha fazla bilgi almak istersen "Olumlu Düşünme Rehberi" yazımızı tavsiye ederim. Linkini buraya bırakıyorum.

Sosyal kaytarma, bireylerin bir grup içinde olduklarında, bireysel sorumluluklarının azaldığını ve bu nedenle çaba göstermediklerini ifade eder. Bu durum, grup performansını olumsuz etkileyebilir.

Süperstitious beliefs, yani batıl inançlar, objektif kanıtlara dayanmaz ve genellikle mantık dışıdır. Bunlar, belirli olayların veya nesnelerin uğurlu ya da uğursuz olduğuna inanmayı içerir.

Bilişsel çarpıtma, bir kişinin gerçeklik algısını bozarak mantıksız ve olumsuz düşüncelere yol açan düşünce hatalarıdır. Bu çarpıtmalar, genellikle otomatik düşünceler olarak ortaya çıkar ve kişinin duygularını, davranışlarını ve ruh halini olumsuz yönde etkileyebilir. Bilişsel çarpıtmalar, psikolog Aaron T. Beck tarafından tanımlanmış ve bilişsel terapi alanında önemli bir rol oynamaktadır.

Bilişsel çarpıtmalar, çeşitli biçimlerde olabilir, örneğin:

1. Aşırı Genelleme: Bir olayın sonuçlarını, genelde olanların hepsine uygulamak. Örneğin, "Bir sınavdan kaldım, bu yüzden her zaman başarısız olacağım."
2. Kişiselleştirme: Olumsuz olayların sorumluluğunu gereksiz yere üstlenmek. Örneğin, "Arkadaşım bugün mutsuz, bu kesinlikle benim suçum."
3. Felaketleştirme: Bir durumu olduğundan çok daha kötü olarak görmek. Örneğin, "Eğer hata yaparsam, her şey mahvolur."
4. Olumluyu Azaltma: Olumlu deneyim veya başarıları değersizleştirme. Örneğin, "Evet, iyi bir not aldım, ama bu sadece şanstı."
5. Zihin Okuma: Başkalarının ne düşündüğünü bildiğini varsaymak. Örneğin, "O, benim aptal olduğumu düşünüyor."

Bilişsel çarpıtmalar, çoğu zaman depresyon, anksiyete ve düşük özgüven gibi duygusal sorunlara katkıda bulunabilir. Bilişsel terapi, bu çarpıtmaların farkına vararak, daha dengeli ve mantıklı düşünceleri teşvik etmeye çalışır.

Özetle:

• Bilişsel çarpıtma, mantıksız ve olumsuz düşüncelere yol açan düşünce hatalarıdır.
• Bu çarpıtmalar, depresyon ve anksiyete gibi sorunlara katkıda bulunabilir.

Bu arada... Otomatik Düşünceler'le ilgili yazımızı okudunuz mu? Okumadıysanız linkini buraya bırakıyorum...

Farkındalık, bilinçli farkındalık pratiği aracılığıyla odaklanmayı ve dikkati artırmak için kullanılır. Aynı zamanda, stres ve kaygıyı azaltmada da etkili olabilir.

Sigmund Freud'un psikoseksüel gelişim teorisine göre "Oedipus Kompleksi," bir çocuğun karşı cinsten ebeveyne karşı yoğun bir duygusal bağ ve çekim hissetmesi, aynı cinsten ebeveyni ise bir rakip olarak görmesi durumunu ifade eder. Bu kompleks, Freud'un teorisinde, çocukluk döneminin belirli bir aşamasında ortaya çıkar ve çözülmesi, çocuğun sağlıklı psikoseksüel gelişimi için kritik öneme sahiptir.

Oedipus Kompleksi, Yunan mitolojisindeki Kral Oedipus'un hikayesinden esinlenmiştir. Kral Oedipus, bilmeden babasını öldürmüş ve annesiyle evlenmiştir. Freud, bu hikayeyi çocukların psikoseksüel gelişim sürecini açıklamak için kullanmıştır.

Oedipus Kompleksi:

• Erkek Çocuklar: Erkek çocuk, annesine karşı cinsel bir çekim ve yoğun sevgi hissederken, babasını bir rakip olarak görür ve ona karşı kıskançlık ve düşmanlık besler.
• Kız Çocuklar: Freud'un "Electra Kompleksi" olarak adlandırdığı benzer bir süreçte, kız çocuk, babasına karşı cinsel bir çekim ve yoğun sevgi hissederken, annesini bir rakip olarak görür.

Oedipus Kompleksi, Freud'un psikoseksüel gelişim teorisinde fallik dönem olarak adlandırılan aşamada ortaya çıkar. Bu dönem, yaklaşık olarak 3-6 yaş aralığını kapsar.

Fallik Dönem

• Yaş Aralığı: 3-6 yaş
• Odak Noktası: Çocuklar bu dönemde cinsel organlarına ilgi göstermeye başlarlar ve bu organları keşfetmekten hoşlanırlar.
• Psikoseksüel Gelişim: Çocuk, karşı cinsten ebeveyne yoğun bir ilgi ve bağlılık geliştirir. Erkek çocuk, annesine karşı çekim hisseder ve babasını rakip olarak görür. Kız çocuk ise babasına karşı çekim hisseder ve annesini rakip olarak görür.

Oedipus Kompleksinin Çözülmesi

Freud'a göre, Oedipus Kompleksi'nin çözülmesi, çocuğun sağlıklı bir psikoseksüel gelişim yaşaması için kritiktir. Kompleksin çözülmesi genellikle aşağıdaki şekillerde gerçekleşir:

• Tanımlama (Identification): Çocuk, aynı cinsten ebeveyni ile özdeşim kurarak, onun değerlerini ve davranışlarını benimser. Erkek çocuk, babasına benzeyerek onunla rekabet etmek yerine onun gibi olmayı öğrenir. Kız çocuk ise annesiyle benzer bir özdeşim sürecinden geçer.
• Bilinçaltı Bastırma: Çocuk, karşı cinsten ebeveyne duyduğu cinsel çekimi bilinçaltına bastırır ve bu duygular zamanla azalır.

Oedipus Kompleksi'nin başarılı bir şekilde çözülmesi, çocuğun cinsiyet kimliğini ve rollerini sağlıklı bir şekilde benimsemesine katkıda bulunur.

Oedipus Kompleksi ve Freud'un Psikoseksüel Gelişim Teorisi

Freud'un psikoseksüel gelişim teorisi, beş ana aşamadan oluşur:

1. Oral Dönem (0-1 yaş): Bebekler, ağız yoluyla doyum ararlar.
2. Anal Dönem (1-3 yaş): Çocuklar, anüs yoluyla kontrol ve zevk ararlar.
3. Fallik Dönem (3-6 yaş): Çocuklar, cinsel organlarına ilgi duyarlar ve Oedipus Kompleksi bu dönemde ortaya çıkar.
4. Latent Dönem (6-12 yaş): Cinsel dürtüler bastırılır ve sosyal beceriler gelişir.
5. Genital Dönem (12 yaş ve sonrası): Cinsel dürtüler yeniden ortaya çıkar ve olgun cinsel ilişkiler geliştirilir.

Freud'un teorisi, geniş çapta tartışılmış ve eleştirilmiş olsa da, psikodinamik psikoloji ve psikoterapide önemli bir rol oynamıştır. Oedipus Kompleksi, özellikle erken çocukluk dönemindeki duygusal ve

psikoseksüel gelişimi anlamada önemli bir kavram olarak kabul edilir. Freud'un Oedipus Kompleksi teorisi, çocukların aile içindeki rollerini ve ilişkilerini nasıl şekillendirdiklerini açıklamak için kullanılmıştır.

Oedipus Kompleksi ve Psikolojik Etkileri

Oedipus Kompleksi'nin doğru bir şekilde çözülmemesi, bireyin yetişkinlikte çeşitli psikolojik sorunlar yaşamasına yol açabilir. Örneğin, çözülmemiş bir Oedipus Kompleksi, kişinin yetişkinlikte karşı cinsle sağlıklı ilişkiler kurmasını zorlaştırabilir veya aşırı bağımlılık ya da düşmanlık gibi duygusal sorunlara neden olabilir.

Eleştiriler ve Alternatif Görüşler

Freud'un teorisi geniş çapta kabul görmüş olmasına rağmen, birçok eleştiriye de maruz kalmıştır. Özellikle modern psikologlar, Freud'un teorilerinin cinsellik ve cinsel gelişim üzerinde aşırı derecede durduğunu ve bilimsel kanıtlardan yoksun olduğunu belirtmişlerdir. Bazı alternatif teoriler ve psikologlar, çocuk gelişiminde daha fazla sosyal, bilişsel ve çevresel faktörlere odaklanmıştır.

Erik Erikson ve Psikososyal Gelişim

Freud'un teorisine alternatif olarak, Erik Erikson'un psikososyal gelişim kuramı da çocuk gelişimi üzerine önemli katkılarda bulunmuştur. Erikson, bireylerin yaşamları boyunca belirli psikososyal krizler yaşadığını ve bu krizlerin çözülmesinin bireyin sağlıklı gelişimi için kritik olduğunu savunmuştur. Erikson'un teorisi, Freud'un teorisine kıyasla daha geniş bir perspektif sunar ve cinsellik dışındaki faktörlere de odaklanır.

Sonuç

Oedipus Kompleksi, Freud'un psikoseksüel gelişim teorisinin merkezinde yer alır ve çocukların erken dönem duygusal ve cinsel gelişimlerini anlamada önemli bir kavramdır. Bu kompleksin başarılı bir şekilde çözülmesi, bireyin sağlıklı bir cinsel kimlik ve ilişki dinamikleri geliştirmesi için gereklidir. Freud'un teorisi, modern psikolojide geniş çapta tartışılmış ve eleştirilmiş olsa da, psikodinamik psikolojinin temel taşlarından biri olarak kalmaya devam etmektedir.

MMPI, klinik ve psikolojik araştırmalarda, kişilik özelliklerini ve olası psikolojik rahatsızlıkları değerlendirmek amacıyla kullanılan yaygın bir kişilik testidir.

MMPI'nın tarihçesi oldukça ilginçtir ve birkaç önemli aşamadan geçmiştir.

MMPI'nın Tarihçesi

1. Başlangıç (1930'lar ve 1940'lar)

• Geliştirilme Süreci: MMPI, 1930'ların sonlarında ve 1940'ların başlarında Minnesota Üniversitesi'nde Starke R. Hathaway ve J.C. McKinley tarafından geliştirildi. Hathaway bir psikolog, McKinley ise bir nörolog ve psikiyatristti.
• İlk Yayın: MMPI, 1943 yılında ilk kez yayımlandı. Testin amacı, psikiyatrik hastalıkları tanılamak ve kişilik özelliklerini değerlendirmekti.

2. İlk Versiyon (MMPI)

• İçerik: İlk MMPI, 566 maddeden oluşuyordu ve "doğru" veya "yanlış" olarak yanıtlanıyordu. Maddeler, farklı psikiyatrik bozuklukları tanılamak için çeşitli ölçeklere ayrılmıştı.
• Normlar: Test, 700'den fazla Minnesotalı bireyden elde edilen normatif verilere dayanıyordu.

3. Revizyonlar ve Güncellemeler (1980'ler ve Sonrası)

• MMPI-2: 1989 yılında MMPI-2 yayımlandı. Bu revizyon, orijinal MMPI'nın eksikliklerini gidermek ve testin güncelliğini artırmak amacıyla yapıldı. MMPI-2, 567 maddeden oluşuyordu ve daha geniş bir demografik örneklem üzerinde normlanmıştı.
• MMPI-2-RF: 2008 yılında MMPI-2 Restructured Form (RF) yayımlandı. Bu versiyon, testin daha kısa ve daha etkili bir versiyonunu sunmak amacıyla geliştirildi ve 338 madde içeriyordu.
• Adolesan Versiyonu: MMPI-A ve MMPI-A-RF, adolesanlar için özel olarak geliştirilmiş versiyonlardır.

4. Kullanım Alanları

• Klinik Psikoloji: MMPI, klinik psikolojide yaygın olarak kullanılır ve ruhsal sağlık değerlendirmelerinde standart bir araçtır.
• Adli Psikoloji: Mahkemelerde, suçluların değerlendirilmesinde ve velayet davalarında sıklıkla kullanılır.
• İş ve Endüstri Psikolojisi: Personel seçiminde ve işyeri ortamında bireylerin kişilik özelliklerinin değerlendirilmesinde kullanılır.

5. Eleştiriler ve Gelişmeler

• Kültürel Uyum: MMPI, farklı kültürel ve etnik gruplar için eleştirilmiş ve uyarlanması gerektiği öne sürülmüştür.
• Geçerlilik ve Güvenilirlik: Yıllar içinde birçok çalışma, MMPI'nın geçerlilik ve güvenilirliğini incelemiş ve çeşitli iyileştirmeler yapılmıştır.

MMPI, bugün hala geniş bir uygulama alanına sahip olup, klinik ve araştırma amaçlı kullanılan önemli bir kişilik değerlendirme aracıdır.

Sadece maruz kalma etkisi, bireylerin bir şeye sık sık maruz kaldıkça ona karşı daha olumlu duygular geliştirmesi durumudur. Bu, tanıdıklığın ve tekrarın çekiciliği artırdığına işaret eder.

"Bilişsel çarpıtmalar" (cognitive distortions), kişinin gerçeklik algısını olumsuz yönde etkileyen ve genellikle mantıksız olan düşünce kalıplarıdır. Bu çarpıtmalar, bireyin düşüncelerini, duygularını ve davranışlarını etkileyerek, stres, anksiyete ve depresyon gibi psikolojik sorunların ortaya çıkmasına katkıda bulunabilir.

Bu kavram, Amerikalı psikiyatrist Aaron T. Beck tarafından geliştirilmiştir. Beck, bilişsel terapinin (aynı zamanda bilişsel davranışçı terapi olarak da bilinir) kurucusudur ve depresyonun bilişsel modelini oluştururken bilişsel çarpıtmaları tanımlamıştır. Beck'in çalışmaları, depresyon ve diğer duygudurum bozukluklarının tedavisinde bilişsel terapinin önemini vurgulamıştır.

Yaygın Bilişsel Çarpıtmalar

1. Hepsini ya da Hiçbir Şey Düşüncesi (All-or-Nothing Thinking):
   • Olayları siyah-beyaz kategorilere ayırmak. Eğer performans mükemmel değilse, tamamen başarısız olarak görülür.
   • Örnek: "Bu sınavda başarılı olamazsam, tamamen bir başarısızım."
2. Aşırı Genelleme (Overgeneralization):
   • Tek bir olumsuz olayı, benzer olayların sürekli olarak gerçekleşeceği şeklinde genellemek.
   • Örnek: "Bir iş görüşmesi kötü geçti, bu yüzden asla iş bulamayacağım."
3. Zihinsel Filtre (Mental Filter):
   • Olumlu olayları göz ardı edip yalnızca olumsuz olaylara odaklanmak.
   • Örnek: "Patronum raporumu övdü ama sadece bir küçük hatayı eleştirdi. Ben tamamen başarısızım."
4. Olumluyu Geçersiz Kılma (Disqualifying the Positive):
   • Olumlu deneyimleri veya başarıları geçersiz saymak veya küçümsemek.
   • Örnek: "Bu projeyi tamamladım ama bu herkesin yapabileceği bir şeydi."
5. Zihinsel Okuma (Mind Reading):
   • Başkalarının düşüncelerini okuyabildiğine inanmak ve genellikle olumsuz varsayımlar yapmak.
   • Örnek: "O kişi benim sıkıcı olduğumu düşünüyor."
6. Felaketleştirme (Catastrophizing):
   • Olayların en kötü senaryolarını hayal etmek ve bunların gerçekleşeceğine inanmak.
   • Örnek: "Bu konuşmayı yaparken hata yaparsam, herkes beni aptal zannedecek ve işimi kaybedeceğim."
7. Kişiselleştirme (Personalization):
   • Olumsuz olayları kendine mal etmek ve dış etkenleri göz ardı etmek.
   • Örnek: "Arkadaşım bugün mutsuzdu. Kesinlikle benimle ilgili bir şey olmalı."
8. Duygusal Akıl Yürütme (Emotional Reasoning):
   • Duyguların gerçeği yansıttığını varsaymak.
   • Örnek: "Kendimi değersiz hissediyorum, bu yüzden değersizim."
9. Etiketleme ve Yanlış Etiketleme (Labeling and Mislabeling):
   • Kişi veya olaylara kalıcı ve olumsuz etiketler yapıştırmak.
   • Örnek: "Hatalıyım" yerine "Ben bir aptalım."
10. "Meli" ve "Malı" İfadeleri (Should Statements):
    • Kendine veya başkalarına yönelik katı ve gerçekçi olmayan beklentiler oluşturmak.
    • Örnek: "Her zaman başarılı olmalıyım."

Bilişsel Çarpıtmalarla Başa Çıkma

Bilişsel terapi, bireylerin bu çarpıtılmış düşünce kalıplarını tanımlamalarına ve değiştirmelerine yardımcı olmayı amaçlar. Terapi sürecinde, bireyler daha gerçekçi ve dengeli düşünme alışkanlıkları geliştirmeyi öğrenirler. Bu, duygusal sağlığı iyileştirir ve bireylerin yaşam kalitesini artırır.

Yanılsama, gerçeğin yanlış algılanması veya çarpıtılmasıdır. Görsel, işitsel veya diğer duyusal yanılsamalar, duyusal bilginin yanlış yorumlanmasından kaynaklanır.

Sapir-Whorf hipotezi, dilin düşünce süreçlerini ve algıyı şekillendirdiğini öne süren bir teoridir. Bu, dilbilimsel görecelik olarak da bilinir. İnsan düşüncesinin yerel dillerden çok yoğun bir şekilde etkilendiğini göstermektir. Bir insanın kendi dilinde belirli bir düşünce yapısı oluşmuştur ve bu insan başka bir insanın dilini hiçbir zaman tam anlamıyla anlayamaz. Sapir-Whorf hipotezi adını dilbilimci olan Benjamin Lee Whorf ve Edward Sapir 'den almıştır. Tezlerinde Sapir ve Whorf, kişinin konuştuğu dilin, onun düşüncelerinin yolunu belirlediğini öne sürmüştür. Bunun yanı sıra çevrenin algısı da yine dilin yapısını etkileyen faktörler arasındadır.

Grup düşüncesi, bir grubun uyumunu koruma arzusu nedeniyle, üyelerin eleştirel düşünmeyi ve alternatifleri göz ardı etmeleri sonucu alınan kötü kararları ifade eder. Bu durum, grup içinde olumsuz sonuçlar doğurabilir.

Yüz ifadesi, beden dili ve diğer sözsüz iletişim türleri, insanların duygularını, düşüncelerini ve niyetlerini iletmek için kullanılır.

BDT, bireylerin bilinçli düşüncelerini ve davranışlarını değiştirmeye odaklanır. Bu terapi, bireylerin düşünce kalıplarını ve davranışlarını pozitif yönde değiştirmeyi amaçlar.

Placebo etkisi, bir kişinin sadece bir tedavinin etkili olacağına inandığı için iyileşme göstermesi durumudur. Bu, beklentinin gücünün bir kanıtıdır.

Grup düşüncesi, bir grubun üyelerinin uyum sağlamak için gerçekçi olmayan, riskli veya mantıksız kararlar aldığı bir düşünce biçimidir. Bu, grubun içsel baskısı nedeniyle ortaya çıkar.

İşte sana bunun ne kadar büyük fiyaskolara neden olabileceğini gösteren tarihsel bir örnek;

Domuzlar Körfezi Çıkarması:

1961'de, ABD hükümeti Küba'da Fidel Castro'ya karşı başarısız bir askeri çıkarma girişiminde bulundu. Bu, Domuzlar Körfezi Çıkarması olarak bilinir. Plan, Castro rejimine karşı çıkan Kübalı mültecilerin ABD tarafından eğitilip donatılarak Küba'ya geri gönderilmesini içeriyordu. ABD'nin o dönemdeki başkanı John F. Kennedy ve danışmanları, bu planın başarılı olacağını düşündüler.

Ancak, planın birçok kusuru vardı. Kübalı mülteciler yeterince eğitimli değildi, Castro'nun ordusu beklenenden daha güçlüydü ve ABD'nin askeri desteği yetersizdi. Buna rağmen, Kennedy'nin danışmanları, başkanın planı desteklediğini gördüklerinde, olası eleştirilerini bastırdılar ve bir fikir birliğine varmaya çalıştılar. Bu, grup düşüncesinin tipik bir örneğiydi. Sonuç olarak, çıkarma girişimi fiyaskoyla sonuçlandı ve ABD'nin itibarı zedelendi.

Bu örnek, grup düşüncesinin ne kadar tehlikeli olabileceğini ve liderlerin ve grupların, alternatif görüşleri ve olası olumsuz sonuçları dikkate almadan hızlı bir fikir birliğine ulaşmaya çalıştıklarında, yanlış kararlara yol açabileceğini göstermektedir.